Kar Değil Kan Yağıyor

Bu şiir, 1991 yılında yılbaşı akşamı Mekke-i Mükerremede yazılmıştır. Aliya İzzetbegoviç ve tüm Bosnalı şehitlerin ruhuna ithaf olunur.

Bir yer vardı Avrupa'da, İslamın serhad yurdu
Bebeleri ninni diye ezan ile uyurdu.
Oynaşırdı şen şakrak çocuklar bağlarında,
Dolaşırdı sekerek ceylanlar dağlarında.
El değmemiş gonca gibi alyanaklı kızları
Kıskandırırdr semada parlayan yıldızları.
Pehlivanlar, koçyiğitler Bosna-Hersek erleri
Titretirdi, yürürlerken bastıkları yerleri
Yemyeşil ovaları rengarenk çiçek dolu
Şarkısıyla, türküsüyle sanki bir Anadolu
Sanki tecelli etmişti orda esmâül-hüsnâ
Cami, türbe, han, hamam diyarı Saraybosna.
Gül yüzlü güleç yüzlü gençler ve ihtiyarlar
Bir yalancı cennetti, böyleydi bu diyarlar.

Oysa şimdi! Bosna-Hersek yanıyor alev alev.
Kalmadı hiçbir yerde bombalanmamış tek ev.
Susturuldu semalara yükselen ezan sesi.
Viran oldu camileri, türbesi, minaresi
Bağlar, bahçeler, bostanlar hepsi tarümar şimdi
Taze gelin, yaşlı ana, çocuklar ağlar şimdi.
Süngülenmiş süt bebesi, genci yaşlısı, kızı
Bosna Hersek dağlarında şimdi karlar kırmızı.
Asla döndü koçyiğitler herbiri oldu toprak.

Ötmez oldu artık kuşlar, kımıldamıyor yaprak.
Kesik göğsü emen bebe artık ağlamaz olmuş
Baş düşmüş, gözler fersiz, hiç bir şey duymaz olmuş.
Bir melun el gelerek değiştirdi dekoru
Bu yeni göl kan gölü, bura ölüm çukuru
Yıldırımlar, şimşekler...Sanki sema yanıyor.
Kıpkızıl bulutlardan kollar başlar yağıyor.
Güneş vursa, kar yerine kan akacak sokaktan,
İşte civan delikanlım! Vurulmuş tam şakaktan
İşte ak gelinliği ala boyanmış bacım!
İşte ak sakalından kan damlar yaşlı hacım!
Şehidinin namazını kılmaya kabre giden
Allah derken kurşunlandı Fatiha diyemeden.
Şehid kanıyla doldu su vermez çeşmebaşı
Ağaçlar tabut oldu taşlar hep mezar taşı.
Ya bir anda yitirilen candan aziz namuz ırz.
Sırp kafiri, vahşi köpek, hayvanlardan da arsız.
Ya toplama kamplarına sevk edilen onbinler
Konuşmaya mecali yok iskeletten de beter.
İşkenceler altında susuz, güçsüz ve açlar.
Ulaşılmaz yere kadar kemirilmiş ağaçlar.

İslama dil uzatanı tehdit etsen kazara
Kafir düvel tek ağız koparırken yaygara
Her gün binlerce insan can verip kan kusuyor
Bu nasıl medeniyetse! .. Cinayete susuyor.
Sırp vahşisi, kan içici, alev saçan canavar,
Bir toplumu yok ediyor, Dünya sağır bir duvar.
Uranyum yok, petrol yok. Akan müslüman kanı
Birleşmiş Milletlerin sıkmaya değmez canı.
Sahte bahanelerle maksadını gizliyor.
Semirttiği domuzun sırtını sıvazlıyor.
Topyekün silinirken tarihten bahtsız millet
Nerde İnsan Hakları? ! .. Nerdesin ey Adalet? ! ..

Müslümanın müslümandan başka dostu olmazmış.
Zamane müslümanı Allah'tan utanmazmış.
İslam ülkelerinin sesi kısık ve cılız
Çırpınan tek Türkiye'm. O da desteksiz yalnız.
Şuur bitmiş, hisler ölü, gözler kuru, heyhaaat
Hani nerde İslamın emreylediği cihad
Cihad diyen üç beş kişi o da laf ebeliği,
'Hööt' denilse kaçacak bulsa sıçan deliği.
Kasa için, masa için kavga dövüş işimiz.
Göster bana, Allah için, çalışan tek kişimiz.
Yeri göğü titreten feryadları duyuyor.
Afyonlanmış müslüman mışıl mışıl uyuyor.
Bosna Hersek diyarında can verirken kardeşi
Zevku safasında sızmış, yere devrilmiş leşi.

Namusu kirletilen anam bacım 'aah' diyor.
Rasulüllah kabrinden bakıp da 'eyvaah' diyor.
'Hani siz bir tarağın dişleri gibiydiniz?
Hani düzgün duvarın taşları gibiydiniz?
Hani bir tek uzuvda şikayet olsa mevcud
Ateşlenip uykusuz kalacaktı tüm vücut
Yüzbinlerce şehidin toprağa akan kanı
Ey Ümmetim! .. Mahşer günü bırakır mı yakanı?
Elle, dille zulüme olamıyorsan engel
Beyninle fikret bari ey müslüman haydi gel.
Bir ve bütünleşerek daha gür çıkar sesin
Zulmün buzdan zırhını deler sıcak nefesin.'
Öksüz, yetim, kimsesiz Bosnalımın âhı var
Zalimin zulmü varsa mazlumun Allahı var.
El açtık makamına ya Celilü ya Kahhar
Bırakma kullarını Sırp zulmünde payidar.
Uyar bizi gafletten! Âmîn Allahım Âmîn!
Rabbena fensurnâ 'alel kavmi'l kâfirin.