'Kar'
beyaz bir kefen misali
sardı şehri
sıkıca
sarmalayan
beyaz bir kefen
güneşte göz kamaştıran
cezbeden
dokununca ürperten
ölümün soluk yüzü gibi
soğuk bir kefen
'Adam'
yorgun yürüdü
kentin sokaklarında
şapkasızlığını unuttu bir an
solgun kirpiklerinde kar
ayakları kara gömülü
uyuştu adam
bitkin
bezgin
boylu boyunca uzanıverdi oracığa
'İnsanlar'
insafsız kar taneleri gibi
biriktiler
baktılar ve korktular
en çok da
kendi yazgılarından korktular
adam
onu sarmalayan beyaz kefen
ve insanlar
kar yağıyor
yağıyordu...
(Bir gazete haberi üzerine duyumsamalar...)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 9.2.2003 22:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insafsız kar taneleri gibi
biriktiler
baktılar ve korktular
en çok da
kendi yazgılarından korktular
Kar taneleri akılsız ve de tembel insanlar için insafsızdır ancak akıl sahibi çalışkan ve dürüst insanlar için çok müşfiktir mikropları öldürür ırmakları besler ekinlerin başaklarını canlandırır insanın hayatını ballandırır.vb devam.
Saygılar sunarım efendim.Hoş bir şiir.Şiir dediğin insanı düşündürmeli yerine göre güldürmeli yerine göre hüzünlendirmeli.Selam.
TÜM YORUMLAR (2)