Kar yağar sokaktaki çocukların üstüne
Buz tutmuş sokakların dondurduğu ayaklar
Dert var omuzlarında söz ettirmez tütüne
Karadeniz’e köprü yedikleri dayaklar
Dışarıda tipi var çıplakken donuluyor
Ayakları morarmış gizlice iniliyor
Zengin çocuklarının emrine sunuluyor
Sizlerden esirgenen korumalar kıyaklar
Kim ister kış ortası sokakta kalmasını
Kim ister karnı açken sabahın olmasını
Ekmeksiz ısırırken manavın elmasını
Vicdanı olmayanlar arkasından cıyaklar
Ayağı çıplak çocuk yine kar içindesin
Soğuktan mı kaçarsın gördüm ter içindesin
Hastalık ve yokluğun ne kadar içindesin
Derdini anlatmaya cevaz vermez uşaklar
Hayali bir aynanın buğulandıkça yüzü
Kabusa döner rüya büyür çocuksu gözü
Beyhude ağlaşmalar kimseye geçmez sözü
Herkes kendi derdini kendi içinde saklar
Coşari açmadın mı solacak bu çiçekler
Ne zaman doyacaklar ne zaman gülecekler
İnsan olduklarını ne zaman bilecekler
Daha ilk adımında başlıyorken yasaklar
04.02.2025/Samsun
Kayıt Tarihi : 4.2.2025 17:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!