Kar Çiçeğindim Şiiri - Nurşah Şenel

Kış mı ruhunun asıl adı
masum ama soğuk
ıslak ama dudaklarım çatlıyor nemsizlikten
erimek bilmez mi kapı eşiğindeki karlar
tuzlayınca yollarını, acıyor mu kabuk bağlamaz dediğin yaralar..
senin ruhunlayken çiçek yetiştiremiyorum
öylesine çiğsin ki yaprağındaki gözenekler gizliyor kendini kahverengi çiçeğimin
korku saldın sen onun yeşiline
büyütemiyorum onu
üşüyor o da benim gibi
sevildiğim zamandan bilirsin beni çok üşürüm
kansızım biraz
sabahları bir kaşık pekmez de geçirmiyor
yalnızlığın soğuğu bu
bile bile nasıl esiyorsun yalnızlığıma
ruhunu sevmiyorum artık!
mevsim dönsün
kar çiçeği solsun
kar çiçeğindim ya
öldür beni
yeter ki mevsim dönsün....