=Kar Çiçeğim= Şiiri - Mehmet Selim Çoban

Sessiz sokakların ebruli karanlığından
Sensiz kayan yıldızlardan tuttuğum dileklerime
Sessiz çığlıklarımın görünmeyen gölgesinden
Sensizliğin bestesini hazırlayan hüzünlerime
Ve isimsiz damlayan gözyaşlarımdan
Mazinin herhangi bir sokağının herhangi bir köşesinde bıraktığım
Antik yalnızlığı şiirlerimdeki o sevgiliye.

Yıllar öncesinin bir sonbaharında
İçimde kaynayan bir mahşer
Bestelenmemiş kırık dökük bir şarkı başlar
Sonra isyan şiirleri dökülür
Çatlayan sevda sözlü dudaklarımdan
Ve ölümsüz çiçeğim açar
Hüzün yüklü bulutların rahmet yağmurlarıyla
O sonbaharın o sonsun zamanında.

İncecikten bir yağmur yağardı
Eski hüzün bahçesindeki kar çiçeklerime
Menekşelerime, papatyalarıma
Ve sonra hüzün yağardı kentin hırçın meydanlarına
Bir ağustos sabahında yeni gün doğumlarına.

Düşlerine dalarım daha, ürkek bakışlarımla
Gecesini beklediğim
Soğuk, gergin ve kapkaranlık sokakların
Yalnızlık ve nikotin kokan köşe başlarında
Bir umut için ya da hayal için mi anlayamadan
Ümitsiz ve üşürcesine.

Yazılmamış bu şiirimin okundukça çoğalan
Efsunlu her kelimesinde akıp giderken
Sen gelmelisin kır çiçeğim
Karşılıksız sevgilerin sönmeyen ateşinde
Gözlerin kalbine inen her hecesinde
Ve adamın yüreğinden tank gibi geçen
Bakışların gelmeli, gözlerin gelmeli.

Nisan yağmurları hecelerken rahmet şarkısını
Göçmen martılar göçerdi vuslat ülkelerine
Bense içimi dökerdim güneşe ve mehtaba
Yeni şiirler yeni şarkılar bestelerdim
Kır çiçeğimi de yanıma alarak
Hayal ülkemin aydınlık şehirlerine dalarak.