Dinle beni kar çiçeği...
Son kez ıslanıyorum bu şehrin yağmurunda.
Karşı dağdan son gün batımı bu, şahit olduğum.
En kalabalık caddesindeyim bu koca şehrin.
İki yanda mahşeri bir insan seli akıp giderken,
Ben inadına yalnız,
Ben bir başıma,
Ben ölümüne yalnızım.
Sen yoksan kimse yok;
Bu insanlar, bu şehir yok, ben yokum.
Anla beni kar çiçeği;
Ne şu engin deniz,
Ne bu delicesine yağan yağmur
Soğutmaya yetmez yangınlarımı,
Sanadır susuzluğum...
Kayıt Tarihi : 18.7.2020 18:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!