Kar Şiiri - Mehmet Cıngır

Uçuyor beyaz bir kelebek gibi kar
Beyazlar giyinmiş bir melek gibi kar.

Bir çocuğun ruhu kadar saf ve temiz
Yayılır yerlere bir döşek gibi kar

Dökülür gökten tüy gibi kar taneleri
Açar yerde beyaz bir çiçek gibi kar.

Usul usul iner melek kanadında
Kirinden arınmış bir yürek gibi kar.

Uçuşur rüzgârda beyaz kuş tüyleri
Savrulur dönerek,bir etek gibi kar.

Yağar doruklara buram buram,yel yel
Tepeden bakar beyaz yaprak gibi kar.

Rahmet taneleri bu incecik yağış
Hoştur sevgiliyi özlemek gibi kar.

Vadilerde,yüce dağların sırtında
Durur lekesiz,beyaz gömlek gibi kar.

Açar sevecen göğsünde kardelenler
Sarmalar onları bir bebek gibi kar.

Canlının damarında dolaşan kandır
Can katar cana kutsal ekmek gibi kar.

Yağar lapa lapa; yağar yağar ağlar...
Akar gözyaşları,bir ırmak gibi kar.

Alır götürür ruhumu yücelere
İlham verir şiir söylemek gibi kar.

Ruhumda bir his,beyaz bir ürperiştir
Çakar beynimde benim,şimşek gibi kar.

İnce ince,kanat kanat,duygu duygu
Yağar başıma beyaz ipek gibi kar.

Göründüğü gibi masum değildir pek
Gece ayaza keser bıçak gibi kar.

İlkbaharda değince güneş yüzüne
Alçalır mütevazi toprak gibi kar.