Kar Şiiri - Ömür Keskin

Ankara'ya kar yağıyor.
Çocuksu bir saflığa bürünüyor,
Ankara'nın slogan yemiş sokakları.
Karda küçük ayak izleri bırakıyor çocukluğum.
Tek korkum oluyor yine burnunu yediğim kardan adamlar.
Ve yine tek savaşım oluyor kartopu savaşı.
Ellerim üşüyor, terliyorum yine.
Sonra kar diniyor, izler kayboluyor.
Ankara'ya slogan yağıyor yeniden.
Çamurlu sokaklarda kocaman ayak izleri.
Artık küçük pabuçlara sığmaz oluyor ayaklarım.
Kartopuyla kazanamayacağım savaşlar çıkıyor.
Ve yine içimde bir çocuk eriyen karlara ağlıyor.