KAR
Bitmiştir bir sonbahar
Kocaman bir bulutun sırtına biner, bulutlaşır
Sevdalısı için bir damla kar.
Hangi denizleri geçecektir bilinmez
Kime sevdalıdır derseniz
Bir sırdır o, söylenmez.
Günler geçer yollarda, belki aylar
Ne dağlardan ürker, ne vadilerden
Şekillere bürünür kar.
Vazgeçirmez buz tutmuş pencereler
Uğuldayarak esen soğuk,
Ya da ayazla kardeş geceler.
Gözü yerde sevdalısını arar
Bir an önce kavuşmak için
Yanıp tutuşan kar.
Görünce bölünür milyonlarca parçaya kocaman bulut
Bir taze gelin edasıyla atar kendini
Sevdalısına.
Beyazlarla süslü raksına başlar
En hafif rüzgâra bile dayanamaz
Salına salına iner kar.
Hayatının ilk raksıdır bu
Sonunda kollarında eriyecek
Sevdalısına son dansıdır bu.
İşte böyle yağar
Gözlerinden mutluluk yaşları akıtan
Kar.
Bir sevda uğruna erir gider
Ve bir taze karın sevdası
Bir taze sonla biter.
Kayıt Tarihi : 30.6.2008 00:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her yerde kar var,gelinliğini giydi ağaçlar
Minicik kar taneleri dallara yuvalanır
Eğri, büğrü dal,kuytu köşe bolca nasibini alır
Gözleri kamaştırır saf ve derin beyazlığı
Yağ tozayarak, uçuşarak, kona, döne, savrula
Geldiğin göklerden mahrem haberler getir bana
Gönlümün çiçeklerini al örtünün altına
Sakla gönlüm gibi beyaz örtünle sar, sarmala
Halis ve temiz ne kadar mukaddes görüntün var
Senin içinde barınmaz sen gibi olmayan
Gönlümü himaye ettin şükranım sonsuz sana
Çiçeklerim çok güzel açacak bu ilkbahara
06_01_2002
Nazife Görgün
TÜM YORUMLAR (1)