Kaptanın Seyir Defteri Şiiri - Naime Özeren

Bir veda töreni vardı Güney Deniz Saha’da,
Vedalar içimi acıtır aslında.
Denizlerimizin sadık bekçileri
Kahraman deniz kuvvetleri
Üzerlerinde merasim kıyafetleri
Ve en vakur duruşları ile karşımızda…

Çocuklarının doğumunda deniz altındaydı amiral,
Babası ölürken de askeri ateşeydi yurt dışında.
Su gibi akıverdi seneler
Tuğ, tüm, kor, derken Oramiral olamadan daha
Görev tamam dediler, haydi hazırlan vedaya.
Oysa yapacağı çok işler vardı,
Emekliliğin şimdi sırası mıydı?
Bir meltem esiyordu Ege’ den;
Buruk, ıslak, acı bir şeyler damlıyordu,
Damlalar mordu,
Hüzünün yarası kanıyordu...

Mutat şeyler törenlerde bilirsiniz ya:
İstiklal marşı, saygı duruşu
Ve konuşmalardan sonra
Gönderden indirildi amiralin forsu,
Yenisi çekildi seremoniyle,
Kaptan köşkü ve dümen tanıştı yeni sahibiyle…
Her ne kadar askerler ağlamaz dense de
İki damla yaş süzüldü amiralin gözlerinden,
Askerlerinin de…

Bir şeyler konuşmak gerekiyordu, beceremedi
Düğümlendi sözler boğazına.
Kaptanın seyir defterine şunları yazdı sadece:
Gemiyi buraya kadar getirdim dostlar,
Her yolculuğun mutlak bir sonu var.
Şimdi makineler stop, yelkenler fora,
Mürettebat paydos, bana elveda…