Kaplumbağanın Gözyaşları Şiiri - Kemal S ...

ey insan,anlattım sana sırasız hikayelerimi,
kalk gidelim dedim sen ayaklarını vuruyordun
tanrının arzına o ilk çocukluk yalnızlığıyla
dokun ve çok derindedir yaralarımız, ayyuka çıkıyor
sen susunca en savunmasız cephelerde yüzümüz sonra
fırtına çıkacak sanıyorum ayaklarımın tabanında,
bir ihtiyat suali cebimizde ve
alnımızdaki kırışıklık yeterince sokuluyorken tanrının sonsuz dizelerine
inandım oysa senin gibi daha çok inanmak isterdim.
mutmain olmuş bir kalple alnımı
hiç yerden kaldırmayasıya ağlamak isterdim sevgili insan
ve üstelik şuracıkta ben geriye ne bıraktım,
oysa kederi kadar büyük olacaksa sevinci insanın,
sabır, beş zaman nehrinin başından ayırmayacağım ağzımı.
dua, kalkıp gitmeden önce avuçlarımızın çocuk telaşı
ve mutluluk, bildim denizin rengiyle gülen yunusların yol azığı.