Kapıyı Açsam ki Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Günlerden bir gün
Kapımı bir açsam ki; eşiktesin,
Güneşi omuzlarına almış bir azize gibi,
Artık unutmaya başladığım yüzün
Olanca körpeliğiyle gölgede
Ve pişmanlıkların bir buket çiçek misali
Elinde.

Saçlarında nurdan haleler,
Parıltılı ışıklar içinde omuzların,
Sanki ışıklı göllerden çıkıp çıkıp gelmişsin
Ve sanki;
Pişmanlık ne demektir
Öğrenmişsin.

Ben hep ayni umutlarla arkasındayım kapıların,
Sen say ki; bu kapılar birer göl kıyısı
Seninle kalıp oturduğumuz
Veya tozlu-tozaklı birer yol;
Elele yürüdüğümüz,
Yahut penceresinden gülüşerek el salladığımız
Birer tren vagonu,
Artık sen herne sayarsan say
Onu.

Yarınlardan korkuyorum,
Korkuyorum arkası görünmeyen kapılardan,
Karşıma bomboş çıkacak eşiklerden,
Saçlarında haleleşemeyecek ışıklardan
Geceye gömülen köprübaşlarında,
Korkuyorum mızrak gibi gerçeğin ellerinden;
Zira; hayal de olsan seni yitirmek istemiyorum
Yeniden.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
YILDIZLARIMI KOPARMAYIN İsimli Serbest Şiirler 'inden >/25-26100)