Kapitalin Dişlileri Şiiri - Fatih Ataşçi

Ağını yırtan düşler gördüm.
Kaf dağını aşamadım.
Bulamadım yüreğimin zincirlerini.
Değiştim değişti içimin prangaları.
Gece yap boz oldu düştü kalbime.
Ağladım susuzluğuma.
Kör kuyulardan hayallerle örüldüm.
Ebu Garip cezaevine döndü hislerim.
Uçurumlarıma hüzün yükledim.
Ağladım, dağlandım, yandım…
İçime içime sığmadı.
Taştım yalnızlığın kanallarına.
Var oldum sensizliğin bukağılarıyla.
Yokluğu tattım…
Tattım dip uçurumları…
Yüreğime ekildi göz kapakları ayrılığın.
Yollarını aştım akreplerin, çiyanların, yılanların…
Sana söyledim dehlizlerimin haritalarını.
Coğrafyalarımı yitirdim.
Seni kaybettim ve uçurumları yazan gözlerini.
Dağlandım al beni yüreğine.
Sonsuz hayallerde yüzdüm.
Kırılan gençliğimsin.
Ezberlenen benliğimsin.
Her yanım parça parça…
Uçsuz bucaksız sözlerimdin.
Mutsuzluğu, seni ve dağılan yanlarımı yaktım.
Üstüme doğru suçluyum.
Suçsuzluğumu yargılayan geceler…
Ve bitimsiz işkenceler…
Dünyanın kahkahaları…
Sana doğru sallanıyorum.
Mevsiminde açılmayan çiçekler gibiyim.
Umutları çalınan çocuklar…
Ruhumda mahkum duygular…
Çölleşen kaktüsüyüm acıların.
Bir yanım Srebrenitsa atar bir yanım Vietnam…
Bir yanım Endülüs kanar diğer yanım Ebu Garip cezaevi.
Çanakkaleyi, Kerbelayı, Filistin'i, Hiroşima'yı düşün.
Ve ağlayan yürekleri…
Kapitalin dişlilerini söktüm.
Söktüm ihanetin gözbebeklerini…

08.11.2015
Fatih Ataşçi