Bir ağaç dalı yerine
Televizyon antenine konmuşlardı…Üşümüş ve yorgunlardı.Biri diğerine
sokulmak istedi.Bütün gece uçmuşluğun yorgunluğunu unutarak,
Yürümekle,uçmak arası…
Tökezledi…Ya uçacak ya da düşecekti.O…O hiç birini seçmedi.Daha bir sıkı
sarıldı ayakları.Soğukluğunu hissetti.Tünediği ne olduğunu çözemediği Metelin.
Bu metal ki soğuktu, düz ve kusursuzdu.Tırnaklarını geçirip, tutunamıyordu.
İki sallanıp bir durdu.
Anten sallanmış…Yanında ki kıpırdamamıştı bile.Ağırlaşmış göz kapakları.Sanki
aralanmış.Ama… Hemen kapanmıştı.
Adam…
Uyandı.Buza kesmişti, üşüyordu.En çok da ayakları…
Bir ezan duyuldu ötelerden…
Tane taneydi.Anlaşılıyordu.
Sonra çoğaldı ezanlar.Çekilmişti minareler,gardını almıştı.Silahşörler
biri bir diğerini bastırmak,susturmak istiyordu sanki…
Üzerinden alınmış sıyrılmış yorganı kendi üzerine çekmek istedi.
Sabah ayazında üşümüş yorgun bedenini yaslayıp, sıcak sımsıcak yanındakini hissetmek istedi.
Önce niyetlendi sonra vazgeçti.Üşümüş ayaklarını daha bir karnına çekti.
Aynı yatakta yatıyor ama birbirlerini ısıtamıyorlardı.
Kokuları birbirine karışıyor ama duymuyorlardı.
Konuşuyor.
Bağırıyorlardı.Avaz avaz.Ama dinlemeyip anlamıyorlardı.
Ne kadar güzeldi uyurken saçları dağılmışken,kapalıyken gözleri, biçimli yarı aralık dudakları…Konuşmuyorken…
Eskisinden de
güzeldi…
Öpmek sarılmak istedi…
Hiç…Yaşanmayası upuzun bir geeydi.
Hiç…Yüzünden atışıp kavga etmişlerdi.
Hiç…bir şeyden mutlu olmuyor.
Hiç…Anlamıyorlardı birbirlerini.
Varlıklarına katlanamaz olmuşlardı.Tencere kapak olmak bitmiş,
gözünün üstünde kaşın var gelmişti.İyi miydi? Aynı yatakta yatıp üşümek,
aynı havayı soluyup sonra da yaşadığına lanet etmek değildi.
Eğildi yarı aralık dudaklara öpemedi…
Kalktı duygular denizinden ıslanmıştı ıpıslak.Çarptı kanatlarını.Döktü düşüncelerini.Gardolabın boy aynası önünde çiğnedi üşümüş ayaklarıyla bir güzelce parmaklarının ucunda,…Kapıya yaklaştı.
Açtı…
Adımını attı.Yeni bir güne….
(13.11.2005)
Kayıt Tarihi : 27.12.2006 16:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
BİTEN BİR AŞKA DAİR Bu dizeler onlara konacak bir dal bile bırakmadığımız televizyon antenlerine mecbur küçük sokak kuşlarının küçücük bedenlerinde hayat bulmuş birbirini çok seven ama sevgilerini belli edemeyip büyük aşklarını kendilerine meze eden, ziyan eden iki deli yüreğin iki aşk biçaresinin çaresizliğini anlatan tiyatrol bir şiir.Çok yaşanan ama dileğim hiç yaşanmayası bir hikaye… İsterseniz birlikte dizelere kulak verelim…Ve keşke diyelim.Çok konuşacağımıza daha çok dinleseydik ve daha çok anlasaydık karşımızdakini…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!