Sende çok vardı güya, ama
Senden hiç almamalıydım...
Bende ne varsa az vardı.
Ya da hiç yoktu be gülüm...
Sende benden hiç almamalıydın.
...
Niye oldu böyle,
Birbirimizi harcadık, tükettik.
Elimde bir umut vardı sadece,
Şimdi o bile kalmadı...
Sen! Kapımı hiç çalmamalıydın.
29.10.2016
İbrahim ArslanKayıt Tarihi : 16.5.2017 09:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!