Kapımda Yalnızlığına Püsküllü Bir Gece S ...

Bana kadını öğreten baş ağrısı türkülerin kızı
ödünç verdiğin merhamet yetmiyor
kolonya tütsülü ağzıma
kapıda it uluması ağrıtmaz oldu uykumu
hadi sıyırsana gözlerimin haylazlığını
kötürüm insanlığım
ki felç imanım harlanmışlığında kuruttuğun
hiç olmayan hançeremde ıslak saçlarını hafife alma
ve bir ağrı debelenirde tırnağın cazibesinde
kalemin sarhoşluğuna doğru sakinleşen
hançeremden çıkarmam hala
ayağımı çoraklaştıran bakışların saygısına sükutu

İnceden bir örtü
aralamak yetmiyor saçağından
soluk yetmiyor dahası
kaçkın durma sızladığında örümceğin tırmanışı
yitik mabedin putlarına sarıldığınıda sanmam
densiz ayağımla kaşıdığımda sesini
özledim yani hislerim izmarit

ah! bile bile boğdum boğazımda
kızgın flütler çalmadım bir çarmıh sonrası
bunu yapamazdım
hadi gülsene giderken arkamdan
hadi suratıma parçalayıp gözlüğünü lanetle beni

Kabus bir fırça izi ağlamak yetmiyor derken
yazmak yetmiyor
sırtımda oynaşırken sabahtan kalma tırnak yaraların
sana yazılan mezar boşluğum
acıtmışım elimin huysuzluğu biraz nikotin
bekle vernik kokusu dağlanmış
muhabbet katarı tiksinti
hala kokmakta yastığım boyunca yalnızlık

Suskunluğum keskinleşirken sünepe dokunaşlarınla
hangi körolası ses kırdı usturamı

Ayrılmak yetmiyor
kavuşmaksa tenimde mor bir sabah
ölüm kafi...

(1998 Konya)