Kapıdaki Can Eriği ve Evi Yıkılan Asma

Burası Ankara
Abidinpaşa
77 numara
Ağlamadı kapıdaki caneriği
ve evi yıkılan asma

Kapıdaki caneriği göz göz
Çatı kucağında asma üzüm üzüm ağlayacaktı
Mevsim ilkyaz olmasa
Kapıdaki caneriği
ve evi yıkılan asma kırılmazdı
Dalını kırana
Elleri ile diken yaşlı başkası olsa

Abidinpaşa 77 numara
Kapıdaki caneriği
ve evi yıkılan asma
Yıkılsa da
Ser verdi sır vermedi
Öyle ya, hangi kale sağlam kalırdı
Duvarlar içerdekini saklamasa

Abidinpaşa 77 numara
Yıkıldığı gece
İlk defa ve gizlice
Göz göz içini döktü ay’a
Ertesi sabah
Bir parça bıraktı yüreğinden
Sokağından geçen her yaya

/Aynı hafta
Kapıdaki caneriği
ve evi yıkılan asma
Yeniden yeşerdi
Kırıldığı yerden /

Surat asma duvar duvar
77 numara
Kapıdaki caneriği
ve evi yıkılan asma
Yüzüme bakma yeşil yeşil
Yarama filiz filiz tuz basma
Hiçbir dairesinde gözüm yok
Yerine dikilen Ankara’nın en güzel apartmanı da olsa

Şairim şair olmasına
Ama yarım kalırdım
Çiçek olmasa
ve 77 numara
Kapıdaki caneriği
ve evi yıkılan asma

Burası Ankara
Abidinpaşa
77 numara
Ağlayacaktı kapıdaki caneriği
ve evi yıkılan asma
Aynı akşam
Yağmur yağmasa