Kapıdaki Adam Şiiri - Altan İlhan Arslan

Unutsam seni, çıkarabilsem aklımdan… Bu kalbi söker atardım.
Yapamıyorum, söz dinlemez! Seni, senden daha çok seviyorum.
Kendine acımaz! Hayatını boşa sayan ve sen kendinden geçmiş.
Bir yanlışa yanlışla giden! Benimdir bol keseden harcadığın yarınlar.

Sen yana dur… Çekil! Masum değilsin. Ne gülsün cana batan.
Dikensiz yoluma son ol bari benden sana hediye bu can senindir.

Neden yanıyor şehrin lambaları? Sokaklar üşüyor ve bende.
Gecenin bir yarısı yalnızlığın âlemine sayıp söverken.
Hadilerden, bana neleri, çıkar! At! yüreğinin kapısı çalarken.
Sen! Bakma gecenin bir saati, gidecek yeri olmayan o! Benimdir.

Adı konmaz, karanlığın mahkûmuyum…
Zaferin olsun açmadığın, kapının sessizliği.
İncitiyor yüreğimi bir bilsen… O kadar derin ve karanlık!
Bir okyanus gibi kapının ötesi, içinde ben ölmeye razıyım.