Kapıda Asılı Gurur Şiiri - Kasabanın Cadısı

***her harfimde bir sen var
ayrı muamma
vurulup kalmışsın duman dağında
iftira atmışlar
gencin üstüne
sümbül koklamış diye gülün yerıne***

soyunup bütün çıplaklığımı
hakimiyeti alınan özgürlüğümden
bastırılmış duygular eşliğinde
bir kelimeydim ben.

benim geçtiğim yollardan yıllardan gecmedin
içtiğim meyden içmedin
geçtiğim güzelden geçmedin dedin

peki ya sen
gördün mü benım kırmadığım testi
için yediğim tokatı
unutturdun mu ahla geçen dünlerime
eklediğim yeni yaralarımı
kamçılandın mı <
örselendin mi ökseye tutulan kuş misali
mektupların kaldı mı parmaklar ardında
türkülerine eş ismine yeni bir sesteş aradın mı
kırdın mı kalemını yitirilen düşlere
çektin mi üstlerine bir kırmızı çizgi
koptumu aklının kayışı
vuruldun mu her ölmediğinde..?

***şimdi gidip gelmelerin eşiğindeyim
bir ilmeğin ucunda hayaller
kopsalar en saglam yerinden
düşlerinden ilk seni vuracaklar***

kayıtsız bir pazartesi akşamı
perdeleri kapalı
kilitli kapılarım
yanmışlığıma kanmışlığıma ağlıyorum
savruk bir rüzgârın ertesinde vurgun yemiş gülüşlerim.

kaderim karanın en karası gidişlerine yeni anlamlar bulduğum sabahlara kaldırıyorum kadehlerimi
atılmış unutulmuş bir yangının sevda sevisi
şimdi akıl almaz duruşlarınla dur karşımda
yine savur estir kelimelerini
gülüşlerimi sürgününde tamamla!

kızılca bir kıyamet kopar içimde
sesız çığlıklarım benliğime eş arar durur
bu yaprak hangi kitap arasına sıkıştıysa kururda
en acımasız olanı kitabın son sayfasında oluşudur ..
didişmelerimide koyup valizime asıyorum kapı önünde asılı gururun ertesine..