Kapı Tokmağı Şiiri - Yorumlar

Yüzyılı geçmişti burada ki hayatı... Yuvarlak ve genişçe idi... Geçen asrın sonunda Karabet Adlı bir Ermeni demirci ustası takmıştı onu oraya... Geçmiş zamanlarda neler görmüştü neler... Bulunduğu semt Fatih, İstanbul'un en eski yerleşim yerlerinden birisiydi... Çok sevmişti Fatih'i ve insanlarını... Çok sevmişti kapıdan içeri girenleri çıkanları... Sokakta renkliydi bayağı... Balkonlarda bahar da ve yazın her renkten çamaşır, kaldırım kenarlarında renkli renkli arabalar, kısa pantolonlar ile dolaşan renkli renkli çocuklar... Her çeşitten her renkten seyyar satıcı cümbüşü...

Yüzyıldan fazladır neler görmüş neler geçirmişti, Kapı Tokmağı... Hafifçe bile dokunsalar onun sesi yine de tokkk tokkk diye çıkardı... Yakınlarda şekerleme yapıp uyuyan insanlar varsa o bile sıçrardı uykusundan... Kimi zaman kış geceleri bozacıların ''Booooozaaaaa'' diye uzun uzun bağırışlarını duyar. Gündüzleri tabak çanak, mandal satan seyyarlara denk gelir, bazen simitçiler geçer önünden. Yaz günleri de çocukların yaramazlıkları, haylazlıkları, bağırış çağırışları hiç eksik olmazdı...

Gün yavaş yavaş aydınlanmaya başlar. ''Hey bu sokağın en güzel kızları Handan ile Günseli değil mi?'' Her zaman güzelleri ince ince süzer Kapı Tokmağı... ''İşe giderken hep de önümden geçerler hem de şen şakrak, kahkahalar atarak.'' Ah der ah! ''Bir de benim sesim çıksaydı da ben de kahkaha atabilseydim. Oysa sadece biri bana elini uzatıp da kapıya vurduğu zaman sadece tokkk tokk diye ses çıkartıyorum. Ne kötü talih.'' diye düşünmeden edemiyordu...

İşgal günleri görmüştü asrın başında... Hem de ne acı, ne hüzün dolu günlerdi... Sokakta kaç tane vatanseveri kurşuna dizmişti İngiliz Askerleri... Başı yaşmaklı kızların, başında ki örtüsünü yırtıp kenara atmaya kalkmışlardı da iki tane yürekli Türk, civan gibi delikanlı beş tane İngiliz'e dersini bir güzel vermişti... Yüreği yağ bağlamıştı o zaman mutluluktan... Hiç unutamıyordu o yokluk, yoksulluk, savaş dolu yılları Kapı Tokmağı... O zamanlar sokakta hengame eksik olmazdı, şimdi ki sakinlik dolu günler gibi değildi...