Kapı devam ediyor…
Parçası olduğum şeyin sadece bir hikâye olmasını isterdim, keşke sadece bu hikâyenin bir parçası olmasaydım.İçindeki gerçekleri göremediğimi sanma. Kapıyı açan el benim olmam; içeride sen, dışarıda benim olmam ne üzücü. Ama ben de hissediyorum seni. Senin hangi satırlarda olduğunu, ağladığını biliyorum. Anlamıyorum sanıyorsun. Daha yazacak söyleyecek çok şey var, söylemeden sözü sana bırakıyorum. Bir gün yanında olacağım, seninle ağlayacağım yazdıklarına!
Hayat…
Bu hayat benim hayatımdı. Hayatımı anlatması bittikçe ki bitmedi gitti. Acılarım tazelendi ama kapandı Hayat. Hayat senle başladı. Bu öykü sadece bir işe yaramaz kişinin teferrüatları. Ben birgün ölürsem geride bu acı yazılar kalacak benden. Belki ikinci kez okuyan yaşadığım hayatı en baştan bir kere daha okuyan, beni o gün sadece sen kadar anlamış olacak.
Mehmet…
***
“İmamların Elinde”
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta