Biz hep kapının eşiğindeydik,
İçeri girmeye korkan iki yabancı gibi…
Bir adım atsak yanardık,
Bir adım dursak donar mıydık?
Gözlerin hep gel diyordu,
Dudakların dur.
Kalbim seninle koşmak isterken,
Aklın beni bekletiyordu.
İki heves arasında değil,
İki gerçeğin arasında sıkıştık.
Sen korktun, ben sabrettim.
Sonunda ikimiz de yorulduk…
Kayıt Tarihi : 24.11.2025 23:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!