Kapı Şiiri - Sami Çiftçi

Ne garip duygu hali, seli bu
Ayın karanlık yüzüne dönük hislerim,
Korkunun ince teline bağlanmış kopmayı bekliyor
Ahşap bir evin yangın korkusu yaşar gibi…
Zamansız bir sel gibi tahrip ediyor içimi
Hasretliğini büyütüyorum saksıda
Çiçek büyütür sevincinde yüreğimin
Ay tutulması tutsaklığını yaşıyorum
Gözlerimde yüreğimin röntgen filmi
Kısık bir ateşte duygularımı kaynatıyorum
İnsanların alarak midelerinin sancısını dindirdiği
Kedilerin bakarak uzun uzadıya yalandığı
Kasabın kirli vitrininde almıştım kokuşmuş yüreğimi
Korkunun hesabına yazıyorum sonra
Ahşap evin terasında ay tutulmasını gözlerken
Yarınlarda küçük geliyor hasretliğine saksı,
Sevincim yarım kalıyor, sönüyor ateş…
Kapısının çalıyor düşlerim geçmiş zamanların
Garipler sokağında boynu bükük duygularım açıyor
Kilit vurulmuş, köhne yüreğimin kapısını…