Kapı Şiiri - Ali Osman Dönmez

mevsimin kapısı açılır düşün adı konur
ebruli bakıştır sevda boy verir akasya dallarında

bir gün apansız kopar şarkı
ağaç savrulur çatı uçar
anne gözleri vardır geceyi ıslatan
anne gözleri güneş yutan karadelik
ve anne çığlıkları annem kadar sessiz

güvercin kanatlarıyla yazılır arzular temmuz semalarına
hüzzam bir gecede yitirir umutlarını pervane
bozkır bütün çığlıktır yürek bütün ateş
bilmez hangi girdabı işaretler kalbinin pusulası müneccim
lakin bilir Mecnun bir gözde her oba Leyla’dan iz taşır
ve anne yüreğinde çocuk…
şaha kalkar atlar gözlerinde kıvılcım hatıralar
yollar çiftleşince çaresiz veda soluklar bütün adımlar

hep aynı yakarışla kapanır kapı sabah aynı umutla açılır
gurbet hicranlı üşümedir sıla bir buket sağanak
demir alır yıllar hüzün bulutu limanlar
katar katar göçmen kuşlar sonra
kapıyı açar her mevsim aynı yaşta çocuk
kabuk bağlamaz yaradır anne yüreğinde o hazin hikâye

Ali Osman Dönmez

(Mart 2008 Türk Edebiyatı Dergisi)