Kapı Şiiri - Kemal Tanyıldız

fakir
evsiz
perdesiz bir gülüş sızdı
kaburgamın sancılı soluğuna
silmemiştim daha
yırtık paçalarımdaki terbiyesiz çamuru
göç kokusunda bir ceylan vuruğu
kanında bir aslanın çaresiz ağzı

oysa
inadına
bütün koyakları karnıma vurdum/patikaları ciğerime
her kertiğine gözlerim aktı, kurşunlanmış ağaçların damarlarına
bir yaprak gövdesi
bir çiçek hücresi/ne anlatır ki
yaban yalnızlıkların
göç yemiş yeminlerini mi

oy
sesimi en yoksul sabahlara verdim
göğsüme kuşların tutsaklığı vurdu
oy
çığlığımı en talan düşlere verdim
alnıma ışıldadı dosyası yangın bir celladın palası
belki bir sırtlanın diş izi sırtımda kabuksu
terk edilmiş orman çığlığı mataramdaki suyun sızısı
oy

şimdi
çiçek hücresi
evimdir
benim
kapatın
kapıyı

Ali K. Tanyıldız