Kapı Şiiri - Çağrıhan Pişkin

Dönüm dönüm bahçeleri olan,
Demirden,soğuk bir kapıya sahipti hayatım...
Ne zaman aralasam musibet yağardı bahçedeki kuş cıvıltıları üstüne.
Beter ederdi onları...

Oysa ben yedi renkli yaz yağmurları dilemiştim...
Dikeni insanın canını acıtan kırmızı renkli gülü büyütsün diye...
Büyütsün de gününde bülbül ile anlamsız bir aşk yaşasınlar,
Sonucu ölüm olsa bile...

Sırtımdaki çifte su verilmiş hançeri hissettiğimde anlayabildim ancak...
O can yakan lanet diken de,
Cıvıltıları sessizliğe boğan musibet de benim.

Farkettim şimdilerde,
Ustalıkla susturmuşum içimdeki uğultuyu...
Ancak anladım;
Ağır havayı,Ağır yaprağı,ağır toprağı...
Artık bana her renk puslu bir lacivert.
Belki de başında def etmeliydim kendimi.
O demir ve soğuk kapıdan...