Kapı Şiiri - Yücel Turan

Hangi mesele bu , kapılarda bekleten seni
Kapılardan eve girip tekrar kapının önüne çıkmak
Yok olmuş rüyaların vardı senin
Ama gözlerinde duruyor hala izleri
Yoksa uykunun vaktini mi kaçırdın ?
Vaktin uyumasını mı ?
Sakın bekleme benden söylemesi
Kendine gelmesini bekleme hiçbir şeyi
Yalan söyleme gözlerine , yorgunlugun üzerine seriliyor bayım

Çıkabilsem dünyamdan uğramam kimseye
Çalınası tek alet senin içinde saklı
Öyle sarhoşta değil,
Adam gibi söylemek
İsminle söylemek gecelere doğru
Rezil olmadan yaşayabilmek vuslatı

Siyah kalemin beyaz yazması gibisin
Zamana tutunmaktan dilini çözemedim
Kim inkar ediyor ki
Islak kağıtsam silineyim
Kim biliyor ki beni vazgeçeyim senden

Nasıl da rastlaştık koskoca dünyada , hayretindeyim
Başıma saksının düşmesi kadar acı
Yağmurun saçlarına dokunup süzülmesi kadar da güzel bir şey
Ve tek talihsizliğimse
Rast gelememem aynı solukta nefesine
Kimse farketmeden farkettim ben
Dünyanın en güzel çiçeği de sende

Yerinden oynamaya başlamış korkunun kemikleri
Dayanması pekte mümkün değil artık
Daracık umutlara ışık tutmanın vardır hevesi
Buralara ait bir heves , işte derinlere saplanan
Balta değmemiş ormanlar tarafından

Bozulacak yeminler etme o zaman
Tutulamayacak sözde verme ve söyleme
Kifayetsiz kalsın bırak mühim değil
Bırakta gözlerin konuşsun her zaman ki gibi
Çünkü dilinde bulamıyorum o en masum kelimeyi.