Kapı Şiiri - İsmail Özabacı

Zamanla soğursun her şeyden, umursamazsın, geç anlarsın yavaş yavaş ve içten gittiğini… son defa kapın çalınır, oysa kapıyı çalanda sensindir içinden kim o diyende…
Giderken bile çok iyi anlaşırsın hiçbir şey söylemeden…susanda sensindir gitme diye bağıranda…
Görmek istemezsin yüzünü oysa görmezceden gelende sensindir deli gibi özleyende…
Bir kitap kapağı gibi, eğri oturalım doğru konuşalım istersen…evet bu defa ben gittim senden, sen bana gelirken yolda karşılaştık, gözlerini kaçırdın benden…bir zamanlar kendini kaçırdığın gibi…
Evet, ben istemedim bazı şeyleri…çünkü gördüm içinden geçenleri.
O yüzden kapattım kapılarımı daha sen çalmadan anılarımı…hiç üzülme, sitemde etme, ikimizde böyle olmasını istedik, kimimiz çok severek kimimiz boş vererek…
Her kapı bir gün açılır elbet, önemli olan çalmasını bilmek…