Kapı Şiiri - Yağmur Günenç

Dünya koca gönüllü bir kapı,
Bizse misafirleri.
Gitmeler gelmeler denizi bu;
Biri gitmeden gelmiyor diğeri.
Açık kapı diyoruz ama,
Bazen açık kapı bırakmıyor bu dünya denizi.
İnsan unutulmaya ayarlı yaşıyor,ne kötü...
Ne zaman dinecek bu hasret?
Bir tek kapı yok beni sana getiren,
Yoruldum ben bu gitmeler gelmeler denizinden.
Hiç açılmadı belki o kapı,
Ve gelmedi beklenen.
Çok derin bu deniz,
Her giden gelmiyor,boğulmasak bari.
Çoktan su geçirdi bu gemi,
Sırılsıklamız şimdi.
Aç kapıları kaptan;
Azad et bu denizden beni.
Ben seni yaşıyorken kilitlendi kapılar sevdiğim,
Fırsat vermediler sevmeme seni.
40.odanın tam ortasında kaldım,
Daha çağırsan da gelemem,bekleme beni.
Ben seni yaşıyorken su aldı bu gemi,
Sırılsıklamız şimdi...
Aç kapıları kaptan,
Azad et bu denizden beni.