Kapattın gözlerini Şiiri - İbrahim Ünlü

Kapattın gözlerini
Katrana doydu gecem

Hüznüm olgunlaştı
Adam gibi acıtıyor artık ruhumu
Yaşım ham hala
Kimliğim arıyor umudu.

Gökyüzünü tepeden tırnağa sevdimse
İşte seni de öyle sevdim
Nasıl baktı bilmiyorum utangaçlığım
Gözlerine değin…

Kapattın gözlerini
Acıya doydu gecem

Bu boktan hayatı ölümle
Değiş tokuş hakkım oldu
Hüznü devraldı benden yalnızlığım
Sıcak mevsimler soğudu
Kuşlar yuvalarına döndü
Göçüp gitti uzaklara martılar
Denizsiz bırakıldı mavi
Yeşiller çimensiz…
Ve ben sensiz ve sessiz bırakıldım

Sen gözlerini kapattın
Ben bu sayfayı…

Gözlerini kapattın
Işıksız kaldı bütün kent
Mum ışığında ders yapmak zorunda kaldı
Varoşun masum filizleri…
Hatta bir öğrenci yazılısından 1 aldı
Bunlar senin yüzünden
N’olur aç gözlerini Ay’ı bayılt
Güneşi kıskandır ve beni ayılt!

Molotoflanan umutlarımı
Kundaklanan özgürlüğü karanlıklarda
Ve kalemimim kelepçelenmiş esaretini
Ve asla uyumayan denizlerin
En cici balıklarının
Karanlıklarda bir it balığı midesine girmesine engel ol!

Aç gözlerinin kepenklerini
Tüm iç Anadolu
Tüm iç denizlerimiz aydınlansın
Güneşlensin izin ver
Mayolu batılılar suni kumsallarda
İzin ver de yengeçlerle geyik,
Midyelerle it balıkçılığı yapsınlar…

Gözlerini kapattın sen
Ben katranda acılı kaldım.

Sen gözlerini kapattın
Ben bu sayfayı….