Kapatın tüm ışıkları Şiiri - Ezel Aktaş

kapatın tüm ışıkları
çünkü Ben karanlığı daha çok sevdim
o zifiri karanlığı daha çok yakıştırdım hayatıma
esir bir hayatın mahkumuyum ben
neyime gün yüzü
kim bilir belki de ben karanlığının ta kendisiyim
hiç değilse kimse yenilişimi kaybedişimi görmüyor
her zaman olduğu gibi yanlız ve tek başına oturmuşum gecenin karanlığında
yapma be gözlerim bari sen akma akmaki ellerim de son kalan umutlarımı ıslatma
gerçi umut denirse buna o bile boş
boş kalan kalbim gibi boş umut işte
bak gene güneş doğuyor odanın
odanın penceresi ışık saçıyor sen hala karanlık köşende
ah be yüreğim bu kadar mı tükendin bu kadar mı bıktın nefes almaktan
ne yaşadın ne yaptılar bu kadar çekildin kabuğuna kapattın kendini bu karanlık dünyaya
hükmü yoktur bilirim içindeki feryatlara
bilirim anlamı yoktur ağlamalarına dur demenin
olmuyor dimi deli gibi severken varken yok olmasını seyretmek
varken gitmesine izin vermek
dinmiyor acısı sızısı dinmiyor feryadı isyanı bilirim yüreğim bilirim
o mutlu iken seni böyle zifiri karanlıklara atana yanma yüreğim yanma gömme karanlığa kendini gömme....