Büyük bir kapanmaya doğru gidiyorsun.
Her sözde, her davranışta canında halkalanan bir geri çekilme bu.
‘İnsan, zaaflarıyla, içindeki kötülükle insandır’ düşüncesinin, giderek bir aşağılanma hazzına dönüştüğü sürekli bir incinme hali.
Bir yakınlık ve güven malûlüsün.
Bütün özgürlüğün, iyileşmez bir sorumluluk duygusu.
Kalbin, sınırına geldi.
Sevgi bile ruhunu daraltıyor artık.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Çok güzel...Yüreğinize sağlık...Saygılarımla...
Bilmem kaçıncı şiirinizdi bu ,1 saattir okuduğum..Bulan..vuran..dağlayan..sarmalayan bilmem kaçıncısıydı..Hazım için bir şiire daha mecal bırakmayan bilmem kaçıncısı...Kelimelerim kekeme kaldı..Silik bir ''tebrikler''den ötesine geçemeyecek kadar..Tebrikler....tebrikler..
Yalnızlık bazen kaçış degil, ruhumuzun dinlenmeside olabilir.:)
Aynı başarı değişmemiş
aktif, sürükleyici,etkili...sevgi damlaları
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta