Kapalı Kapılarım Şiiri - Sultan Polat

İçinde bulunduğum zamana, yaşantılarıma,
Hatta kendime yabancıyım şimdi…
Kaç mevsim mutsuz,
Kaç mevsim umutsuz,
Tadı yok yılların,
Ağlamak bile anlamsız…
Uzaklara gitmek var ama
En cesaretsiz yanım yine karşımda!
Anlamsız her şey,
Konuşmak anlamsız,
Tanışmak anlamsız,
Hatta sevişmek bile…
Çekiliyorum yavaşça kabuğuma,
En emin yerime,
Güvenli mabedime…
O bile hasar görmüş!
Ne zor hayata kaynamak,
İnsanlar karmaşık…
Hiç adil değil
Kendini çözememişken diğerleriyle uğraşmak,
Elini uzatmaya çekinmek,
Göz göze gelmeye ürkmek.
Ne ilkel,
Konuşmaya bile cesaret edememek.
Hayat nasıl bu hale getirdi bizi
Bıkkın, yorgun, yaralı, bezgin…
Kaçıyorum savaşmaktan,
Geri çekiliyorum,
Gardım düştü!
İtiraf etmek zor
Ama korkuyorum artık…
İnanmak zor eskiden umutlu olduğuma,
Hatta mutlu günler yaşadığıma…
Anlamsız bir öfke sardı benliğimi
Kime, neye bilinmez
Sorgulama yok
Direnmek yok
Kabullenmek en kolayı sanki!
Pes etmekse bu, evet öyle
Pes ediyorum.
Kolayı seçiyorum artık,
Mücadele yok,
Yorulmak yok,
Sarsılıp savrulmak yok…
Güven ve sessizlik emin yerlerde
Tek gerçeğim anılar
Acı verse de en masum yanım onlar
Geriye dönüş yok artık
Çıktığım kapıları kapattım.
Açılmayı bekleyenler ise ürkütücü…
Uzaklara kaçmak var ama
En cesaretsiz yanım yine karşımda!

14.09.2006