Kapalı Kapılar Ardında Şiiri - Ebru Asya

sıkışıyor şimdi göğsüm
içime ağlıyorum sensiz
perdeleyip çığlıklarımı
çivilenmiş sokaklarından geçiyorum
mırıldanıyorum bir evin sancılı kapısında
atılganlığım kırıyor kavgamdaki inadımın ayaklarını
ben ateşten korkan duman
külümü bastırıp yaralarıma
içimde boğuyorum
alınganlığımın lavlı zil seslerini

bilirim külfettir sana
basireti bağlanmış
mor zambaklı ayakları şiirlerimin
dilime sus döksem de
dönüp yine bulurdu seni sesim
aç bitâb koşardı sana soluğum

değişse de zaman
daha bir kördüğümlense de yollar
sedası bertik tohumlar eksemde üzerine hayallerimin
eksilen birşey olmazdı azığımdan
uyanırdı mahşer gününde
toprakaltı sözlerim

gözlerim bile ayrı ayrı ağlayıp
birbirini görmezken
beni bulmanı isteyemezdim senden
elimde parçalamış bir yürek
yerde kanlı cesedim
ben öldürmedim
ben beni öldürmedim desem de
inanmadı dost bildiklerim
sözlerini ilaç zannederdi yaralarım ama incindi kabuğu işte
sarp uçurumlardan düşerken yere

buz külahlarını andırıyor tepe taklak olmuş dağlar
göğü döverken kuş kanatları
koyu bir hüzün eriyiği salınıyor efsunkar bulutlardan
karışıyorum soğuk ve kaygan toprağa
meğerse vakit dolmuş
unutulmuşum çoktan

dermanı yok ruhumdaki sızının
gayrımeşru doğar belki yine
bir gün bedenim

ahh..
- bedenim burda kalsın
ben
ruhumu da alıp giderim -

- sitem de sevgiye dahil -

EbRu //

Ebru Asya
Kayıt Tarihi : 6.12.2019 09:53:00