Kaos Şiiri - Ufuk Tekin

Zaman, zaman hiç geçmiyordu
Sabahtı, akşamdan kalma yorgunluğum
Güneşin seyrek, titrek sıcaklığı,ısıtmıyordu
Bilmem neden, gökyüzünde kuşlar görünmüyordu
Sabahtı, akşamdan kalmıştım ama içmemiştim
Nefesim nikotin korkuyordu
Tren garında unutulmuş bir vagon gibiydim
Boştum, yorgundum, yalnızdım kimse bana bakmıyordu
Sevdaya itirazım yoktu, kahrIna dokunabilirdim
Lakin yorgundum, anlatamıyordum

Tren garındaydım. İnsanlar ip gibi dizilmişti
Eski Ermeni mızakası gibi çalıyordu düdükler
Soğuktu üşüyordum
Nedendir bilinmez insanlar artık konuşmuyordu
Ben konuşmuyordum
Yalnızlık ağır bir yüktü omuzlarımda
Taşıyamıyordum, taşıyamiyordum..

Şimdi ne olacak, hangi durakta duracağım
Kırk kilit, kırk satır, kırk katır
Sona ermez bir kelimede basıyor kahır
Hangi yöne gitsem hiçbirinde varla yokum
Bir elimde gelirken diğerinde yokum
Kim bulur da kaybeder
Kim..