Kaos Şiiri - Eylül Betül

Ağrılı bir kalp şimdi senden bana kalan
Geçmeyen bir sızı, tam şuramda...
Göğüs kafesimi kırarcasına
Kemiklerim dökülürcesine bir acı...
Fakat ölmeyeceğim !
Bu acıyı çekmek pahasına hayatta kalacağım
Neden biliyor musun?
İçimde taşıdığım o küçücük umut uğruna
Belki bir gün gelirsin diye
Kavuşuruz diye
Hani olur ya belki bir gün...
Saçlarımız ağarmış olsa da
Elbet bir gün buluşuruz diye...

İzin ver
İzin ver avunayım
Kendimi kandırmak pahasına mutlu olayım
İzin ver, hayal de olsa seni bekleyeyim
Hadi...
Bak gün batıyor, kızıllık hakim yine
Hadi gel, ansızın geliver işte
Tut elimi gidelim mavilere
Gelmeyeceksen de söyle, yüreğime kilitler vurayım...

Bak, yine yaklaşıyor hazan
Eylül kapıda sarılar hazırda
Rüzgarlar anlaşmış ayrılık esecek
Uzaklar çağırıyor, duymuyor musun?
Ahh... nasıl çarpıyor kalbim
Olur ya bir gün, hani bir gün
Neyse...

Sahi sen, sen gelme artık
Gün battı gece çöktü
Ufukta artık son bir düzlük
Adı hasret
adı sen
Adı ölüm...!

Çünkü sen giderken bitti benim ömrüm...