Kanser Şiiri - Ümit Tuna

Masamda bir demet papatya,
Baktıkça sanki bir şeyler söylüyor bana,
Sanki seni anlatmaya çalışıyor,
Özlediğini söylüyor.

Dün aldım onu çiçekçiden,
Masamın en güzel yerine koydum,
Beraber çekindiğimiz fotoğrafı da unutmadım,
Baktıkça papatyaya,
Neler gelmedi ki aklıma.

Aklıma gelenleri yazdım beyaz bir kağıda,
Hani senle tam yazın ortasında,
Gitmiştik ya bir kır düğününe,
Oralarda çiçekler toplamıştık seninle.

Ben sana papatyalardan taç yapmıştım,
Sen demiştin ki bana,
Hep saklayacağım bunu,
Hayatımda ki en anlamlı hediye bu.

Hani o kır çiçeklerinin arasında,
İlk kez bakmıştım,
O dudaklarının tadına,
Kır çiçeklerinin arasında,
Nasıl da sevişmiştik seninle.

Her papatya gördüğümde,
Sen ve hatıraların hep aklıma gelir,
Özlemimdin sen benim,
Beni bu dünyada yalnız başıma bırakıp gittin.

Beyaz bir gelinlik giyemedin,
Bana kocam diyemedin,
Daha bu dünyaya doymamışken,
Kansere yenildin! ...

ÇILGIN MUHASEBECİ

09.03.2006