Ben anneyim! ..
Uslu, arsız, mazlum, hırçın, yaramaz…
Bütün çocukları severim.
Kanser… Benim hırçın, haylaz,
Şımarık… yaramaz hücrelerim.
Kanımla, iliğimle beslerim onları da
Ayırt etmem uslu, munis olandan.
Beni bu eylül öldürecek
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Devamını Oku
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Şiir ile kanser... Ne kadar yakışmaz sözcükler. Biri yaşamı çağrıştırıyor diğeri başka yaşamı. O sözcüğü kullanmak bile istemedim. Ve biliyor musunuz ki,şiir panzehiri olacaktır o hastalığın. Şiiriniz küskün sözcüklerle insanı yaralıyor. Bir gün ve yılar sonra da bu satırlarda daha güzel ve yaşama sıkı sıkı kenetlenmiş dizelerinizi okumayı diliyorum. Sağlıklı, huzurlu ve mutlu günler olsun önünüzdeki her yılda...Sevgiyle kalın.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta