Kanlıca'yla Emirgan Şiiri - Ali Koç Eleg ...

Kanlıca’yla Emirgan
Yarimle bana benzer

Ele ele tutuşmadan
Konuşurlar karşıdan

Köşkleri selam çakar
Yalıları el sallar

Kestaneler göz kırpar
Çamların arasından

Hele çiçek takınca
Göğsüne ıhlamurlar

Dilsiz aşıklar gibi
Bakışırlar gün- akşam

Asırlık özlemlerin
çarmığında perişan

Platonik aşk yaşar
Kanlıca'yla Emirgan..

Bir yanı mavi deniz
Bir yanı yeşil orman

Açıver düğmesini
Sinesine bi yaslan

Göreceksin, burada
Yalnız balıklar değil

İskeleler, tekneler
Doğa ve tarih üryan

İster tarihe dayan
İster maviye yaslan

Yeşil mabetler gibi
Kanlıca’yla Emirgan

Orhan Veli çıkmasa
yollara, Kanlıca’dan

İstanbul’a bakmasa
Rumeli Hisarı’ndan

Belki hala yoksunduk
Emirgan’da çay içip

Aşiyan’da uyuyan
Bir Attila İlhan’dan

Yahya Kemal binmese
Vapura Kanlıca’dan

Bakmasa “dalgın suya”
bir yaşlının yanından

Nasıl bir tat alırdık
Kanlıca’da yaşanan

Yaşlının anlattığı
o eski hazanlardan

Dedi, seksenlik Remzi
teknesinde, dün akşam:

- Her tan vakti burada
güneş konarken suya

Balıklar onlar için
gelirlerdi oltaya

Ve yıldızlar ölmesin
Mehtap solmasın diye

Dalgalar pek aheste
Vururlardı kıyıya

Bu bakir mekanlarda
Onlar çay yudumlarken

Hem Kanlıca mutluydu
Hem de yeşil Emirgan

Ölümsüz olur, burda
İstanbul’u yaşayan

Ruhlara ruh katıyor
Kanlca'yla Emirgan

Baktım da,
Kanlıcalı ihtiyarın gözüne

İçinde hem Yahya var
Hem Attila, hem Orhan

Ama benim kulağım
Ağıt sesleri duydu

Rumeli Hisarı’ndan
Kanlıca Yolları’ndan!

Bu üç gönül bülbülü
Ötmez diye Boğaz’dan

Aşk sesi gelmiyordu
Artık dalgın sulardan

Yeşil saç, mavi gözler
Ve eşsiz endamıyla

Ne Kanlıca mutluydu
Ne de yeşil Emirgan..
..……..***…....