Kanlı Taş Şiiri - Ertan Ünlü

Bir garipti zavallı gezerdi sokakları
Ne üstte başta vardı çıplaktı ayakları.
Bir deri kemek kalmış,kırışmış boyun boğaz,
Üşümeyi unutmyş,soksk şiddetli ayaz.

Dermansız sokakları dolaşıyor çaresiz,
Çeşitli tik edinmiş oynuyor yerli yersiz.
Bir ara kaldırımda gözüne çarptı bir it,
Köpeğin ağzındaki koskocaman bir simit

Yerken köpek simiti,birden canlandı adam,
Hemen köpeğe koştu bitirmeden onu tam.
Ağzında kalanını çekip kopardı hemen,
Bir iştahla çiğnedi,zevkle hiç tiksinmeden.

Etrafına bakındı,bereket gören yoktu,
Sevindi bu duruma,karnı birazcık toktu.
Mahzunlaşan yüzüyle bir ara gülümsedi,
Mırıldandı kendince,ah..kader,kader dedi.

Bir zamanlar çok mutlu günleri yaşamıştı
Hatılayınca birden gözleri yaşarmıştı
Çekildi bir duvara yasladı arkasını,
Düşündü gerideki tüm hayat kavgasını.

Usulcacık dizini büktü çömeldi yere,
Pişmandı zavallıcık yaptığına bin kere.
Tam otuz yıl yemişti bu ise dile kolay,
Geçmek bilmez günleri her gün say hep allah say