Kanlı Taş (2) Şiiri - Ertan Ünlü

Mırıldandı kendince bittide sanki noldu
Orda kapalı kalmak bundan dahamı zordu?
İşte şimdi serbestsin şimdi şu haline bak,
Bedava koparmışsın takvimden yaprak,yaprak.

Neden sonra takıldı aklına oğlu,kız
İçerisi burkuldu gögsünde duydu sızı.
Çokta küçücüklerdi bıratığı zamanlar,
Belkide olmuşlardır koskocaman adamlar.

Arasamda sevmezler diye geçti içinden
Ürperdi işte o an kendine nefretinden.
Bir kıskançlıktı onu böyle perişan eden
Koskocaman bir taşı eğildi aldı yerden

Hızla yıldırım gibi şakağına savurdu,
Gözleri irileşti bir ara öyle durdu.
Çözüldü dizlerinin bağları öylesine,
Hakim olamaz oldu dik duran gövdesine.

Küt diyerek çakıldı hemen yere diz üstü
Titredi debelendi sonra dünyaya küstü.
İnsanı küçümserce bir sıfat taşıyordu,
Sanki adam bir daha geçmişi yaşıyordu

Bir garip ölmüş dedi geçen insanlar,
Tiksintiyle baktılar donmuştu yerde kanlar.
Kaldırıldı sonnunda kaldırımdan pğr telaş,
Sadece yerde kaldı koskocaman kanlı taş.