Kanlı Saçlar Süzülürken Şiiri - Nefes Sahfa

Bardak, kanlı gözler ve bir damla zehir
Duydun mu hiç nasıldır toprağın sesi
Dün, bugün, yarın, ve ertesi
Dalıp gittikçe...kumrular...
Tadıyorum her bir nefesi
Ve bazen...biliyor musun?
Fark ediyorum usulca
Belalar başımda
Arttıkça artıyor yaşım da
Hep aynı hayıf
Hep aynı suret kapımda...
Bir patika, bir patikada kaybola...
Bir sağa bak bir de sola:
Karanlık eşlik etmekte bu kağıttaki yalnızlığa
Altta kahır
Üstte koca sema kucak açmış
Anladım ki kesip güvencelerimi beni bu köprüye koyacakmış
...
İşte sessizlik, ateşböcekleri
İşte karşımda
İşte şeytan
Ben ve ben ve ben ve ben
...Buradayım
Gülüyorum, ıssızca...
Soğuk su, ölüm ve kasvet
O, kayıp gidiyor ellerimden
8. kattan süzülürken
Sevdiklerimin cesetlerini seyir
...Gonca gülden bana son kalan
Düşlerim yatışık, benliğimden çalan
Bir kurt var içimde, içimi kandıran
Anladım ki dünya, koca bir yalan
'dan ibaret...
Bir ceset bulup sarılmalı
Bir mağaraya sığınmalı
Kaçmalı, arkaya bakmadan
Mesela azrail mesela sükse
Mesele ciddi
Ayaklarımın altından cehennemi kaldırın
Susup oturayım yerime
Kanla boğdurulmuş lâkin aslında hafif yüreğim
Kaldıramıyor bunca olasılığı
Yine azimlenip çıksam gökyüzüne
Sahte tanrılara basa basa çıksam
Çıksam gün yüzüne şu bataktan
Beni cennete atsalar yüz üstü
Kurtulsam