Kanlı Kuyuda Şiiri - Sinan Karakaş

KANLI KUYUDA

Siverek'te Kanlı kuyuda,
Dut ağacının dibinde,
Bir kürsü attım oturdum,
Bir de içimin hüznüyle bir türkü tutturdum,
Megri dedim megri megri megri,
Megri dedim ağladım,
Yüreğimi dağladım,
Ağlamadım diyemem ağladım,
Ağlarken içim yandı, ciğerimi dağladım,
Çağırasım bağırasım geldi,
Sesim çıkmıyor gibiydi,
Ama ben bağırıyordum ben ağlıyordum,
Haho diyordum haho,,
Ne duyan oldu beni ne de anlayan,
Döndüm kendime baktım bendim ağlayan,
Önce kelimeleri sonra heceleri sonra da harfleri yuttum,
Ben beni bende uyuttum keko bende uyuttum,
Dutun yaprakları birer birer düştü üstüme,
Düşmesinler diye yaprakları dallarında tuttum,
Öylece asılı kalmışım dut ağacının dalına,
Dutun dalında ben kendimi unuttum,
Konuşmadım sustum dilimi yuttum,
Dut ağacı ağladı, ruhum ıslandı,
Yüreğimin ateşiyle kuruttum,
Gözyaşlarımı dutun dibine tuttum,
Ya dut bana umut, ya da ben duta umuttum.....İNSANİ