Kanlı Kalem Destanı Şiiri - İbrahim Şahin 2

📖 Kanlı Kalem Destanı – İnsanlık Tarihine Absürt Bir Ders

Kalemim kırıldı ama mürekkebi hâlâ kan. İnsanlık tarihi, bir mezar taşına yazılmış absürt bir şiir gibi:

Firavunlar piramit dikti ama işçiler gömüldü

Roma gladyatörle eğlendi, ama kanla alkışlandı

Ortaçağ’da bilgi yakıldı, ama cadılarla birlikte

Ve şimdi biz, Bir ekranın karşısında, Kırbaçlanan dizelerle Yaralı bir ritim arıyoruz.

Bir kral vardı, tahtı altın ama kalbi plastik. Bir filozof vardı, düşüncesi derin ama dili yasaklı. Bir çocuk vardı, oyuncağı bomba, annesi yok. Ve bir şair vardı,

“Ben kelimeyle direndim,” dedi, “Ama kelimeyi de kurşuna dizdiler.”

Absürt olan neydi?

Tarih kitaplarında kahraman olan cellat mı?

Barış adına savaş açan lider mi?

Özgürlük için zincir üreten sistem mi?

İsyan burada bir slogan değil bir kıvımın çığlığıdır.

“Her dize bir direniş, her hece bir yara.”

Kalemim hâlâ kanıyor. Ama bu kan, bir metin doğuruyor. Ve bu metin, Ne kutsal ne lanetli sadece gerçek.

Kırbaçlanan Şiirler – Sessizliğin Feryadı (300 sözcük)

Yangında can verir nicesi, Denizde boğulur şiirin dizesi. Afganistan’da, İran’da, Kaşla gözle değil—kırbaçla susturulur kelime.

Her satır kurşuna dizilir, Her hece bir yara olur. Gözyaşı okyanusa dönüşür, Ama dünya hâlâ sessiz.

Kalemim kan damlar hece hece, Her gece yıldızlar şahit, Sağır sultan bile susar sebepsiz. Gidenler sorgusuz sualsiz, Ama şiir kalır bir direniş olarak.

Absürt olan ne?

Susturulan şair mi?

Kırbaçlanan kelime mi?

Yoksa gözyaşını görmeyen sistem mi?

Seninle bu sahnede:

“Şiir, sadece estetik değil bir feryattır. Her dize bir direniş, Her kıvım bir çığlıktır.