önce kuşlar terk etti
camların kuytusunu
sözleşmiş tüm vedalar
yokluğunla buluştu
soğudum soluğuma
bugulandı bardaklar
mahçup oldular aşka
yürüdüğün sokaklar!
yüreğin zindan etmiş
bensizlik korkusunu
merak etme yanına
bıraktım acısını
gözlerimden sola dön
takip et sesizliği
yokluğunun yanına
bıraktım bensizliği
aynı yere dokundum
çıkarken o kapının
seninkinin yanında
kanıyor parmak izim
sarılıp birbirine
kanıyor parmak izin
Kayıt Tarihi : 4.10.2007 16:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kırılabilir camdan yürek, sese duyarlı, soğuk ve sıcağa alıştırılmalı ve elde dikkatli taşınmalıdır... Çünkü birgün; dökülür simleri hayatın eline yüzüne bulaşır söner ışıklar yanar güneş teslim olursun aşka ve her cezaya o kapı aralanır, sonra hep aralanır ve hep yüzüne kapanır. Arkasında olduğunu bilirsin İçerde ne olduğunu bilirsin Ve neden kapandığını bilirsin. Her zaman bilirdin oysa Neden boşverdiğini hatırla Ve hiçbir zaman unutma, lazım olur. Aşk, Kendini böldüğün Herkesten çıkardığın Yüz e çarptığın Körler gibi dokunarak, sağırlar gibi dudak okuyarak, sözsüz anlatarak ve hiç kırmadan taşıyarak ömürlük değil ahretlik düşünerek yaptığın ibadetin. Yürekte kaynayan süt gibi bitene kadar taşar. Nelere boşverdiğini hatırla Ve hiçbir zaman unutma, lazım olur.
çıkarken o kapının
seninkinin yanında
kanıyor parmak izim
sarılıp birbirine
kanıyor parmak izin
FARKLI BİR ANLATIM ...TEBRİKLER
TÜM YORUMLAR (1)