Kanıyor Kalbim Şiiri - Meziyet Ak

Camlar parçalanıp,serpilmiş sanki,
Acıyan biçare,gamlı gönlüme,
Nedir acımasız,oalylar var ki!
Feryat ederek hep,sorar içime.

Dünyayı yok ediş,kahreder beni,
Senden sonra neyi, bırakacaksın?
Kin nefret haince sarmışken seni,
Nasıl mutluluğu,yaşatacaksın?

Pozitif enerjin hayat verirken,
Negatif enerji kullanman niye?
Kavgalar,bombalar,yokediyorken,
Neyin peşindesin,yolun nereye?

Senin olsa dünya,çorak yoksulken,
Tükenmiş gelecek,neyine yarar?
Dünya, güzelliği, sana sunmuşken,
Yok ettiğin evren,seni yaralar!

İnsan özelliği,mantıklılıktır,
Yak,yık,vur,kır neyi,kurtaracaksın?
Hainlikle ruhun,yok olacaktır,
Nasıl,nerde,niye,yaşayacaksın?

Kanıyor bak kalbim,yazarken bile,
Tenler yok olsa da,ruhlar yaşasın,
Dünya per perişan dönerse çöle,
Ruhunu bulamaz,ruhsuz yaşarsın!

Seslenen sesime,gelin ses verin,
Barış ve sevgidir bizi yücelten,
Bu yok edişlere,gelin son verin,
Saygı ve sevgidir, ruhu dirilten.

Ruhun o huzuru bulunca belki,
Dünyamız gülecek,güzelleşecek,
Anlayıp sözümüdenersen belki,
Mutlu olup,her fert,gülümseyecek.