Kanından sırtlan Şiiri - Selim Akgün

Sonra, insan kıyafetine cuk diye girdi birçok sırtlan.
En yakışıklısı ya kanından ya canından...
O yakışıklı, baktı senin yerine kendi camından.
Olmadan kopardı yarınlarını o incecik dalından.

Vermedin ki fazlasını! Olmadın ki canından!
Olur mu öyle? Çeyrekten biraz fazla, biraz az yarımdan...
Bir zerren alakadar olmayacak “var” olmaya yakından.
Kahır, keder, endişe bir an olsun düşmeyecek yakandan...

Sana, bir sırtlanın mutluluk sırrını verdim çocuk; bunları çıkarma aklından.
Tasmanı kurtar bu ters orantıdan.
Maviyi beklemeyi bırak o gölgeli duvardan.
Bekletme! Ölüm kalım meselesi bu!

Yarından başla! Yarın, kurtar yarınlarının paçalarını o sırtlandan.