Kanım Doyursun Kuraktaki Çiçekleri

Yıldızlarla güneşi küskün sayardım
Işıklar yanlızlığa meydan okuyor derdim
Güya; yağmurlar kuraklığı sevmezmiş de yağarmış,
Dalgalarda ölümüne vuruyor işte sahile
Ne kahpe dünya...
Ne karamsar bir hayat.
Hiç mi tadımlık kalmadı şu mutluluktan.
Hiç mi doyumluk almadı kimse güzellikten.
Nerde hayatın anlamı sevgi?
Hani bilinen aşkın gerçeği
Yok yok işte! aramakda nafile...
Yenilgimin bahtsızlığına kahrolurum hep
Ölümüne sevdamın tükenişine yanarım hep
Hevesimin, arzularımın bitişine ağlarım
Ağlarımki;
Dudağımda en cansız damlaya kavuşsun
Gözlerim çekilen cezaya tanık olsun.
Neylerim artık güzelliği,
Ömür de biter yetmez ki seyretmeyi
Silbaştan artık geldiğim yere
Buyur yelkensiz geminin kaptanlığına
Uğultulu sesime ilk veda.
Dostluğun doruğunada hoşçakal...
Yağ artık hırçın bulutlar, yağ da ıslat beni
Niye beklersin kara toprak, sar artık tenimi.
At içine etimi, kemiğimi.
Kanım doyursun artık kuraktaki çiçekleri...