Aşktan mı Yanayım Soğuktan mı Donayım

Yürüyorum, yürüyorum ardıma bakmadan,
Karanlığın en derin noktasına,
Sokağın görgüsüz belasına
Kocaman gölgemden kaçarcasına yürüyorum.
Arkamdan yanlızlığın uğultusu,
Ve sen o yanlızlığın koynunda
Islak topraklarin kollarında,
Ve yollar bana küs, yıldızlar küs,
gece hükümsüz yürüyorum...
Vakitte artık geç oldu,
Sigaramda bitmiş, havada bayağı soğudu
Oysa ben yine ay ile birlikte, aynı ritmle
Siyahlar içinde, savrulan yapraklar eşliğinde yürüyorum.
Sokak ışıkları göz kırpıyor,öksürüyor,ısıtıyor
Bazende sönüyor ve uyarıyor:
'Üşütürsün, soğuk içine işler hasta olursun
Sen yine yarın varsın, ben sana mecbur, sen bana' niyetine
Sessizlik ortalığa hakim,
Karın ve ayaklarımın kavgasından çıkan gıcırtıdan başka,
Hiç bir seda yok, ve üşümüyorum...
Ve yüzüme tokat gibi gelen, soğuk görünüşlü karın sıcaklığını hissediyorum.
Ve kar tanesinin yere düşüşünün dansını izliyorum.
Ve sigaramı çabuk bitiren rüzgar yine esiyor.
Kaygısız gülüyor, aklımı alıyor, sesimi kısıyor.
Yağmur kokan toptaklar baş kaldırıyor.
Yolumu kesiyor, hesap soruyor ve kollarını açıyor.
Eyvahhh! yine sen ve sen karşımdasın.
İçimde damla damla korkular birikiyor
Titrek dizlerim tutuluyor, kımıldamıyor.
Ilık ellerim üşüyor, buz kesiliyor.
Yürüyemiyorum, titriyorum, bitiyorum
Git, git ne olur!
Bu karanlığın kucağında öldürme,
Çakallara, kurda, kuşa yem ettirme
Buz tutmuş kayaları başucuma diktirme.
Ve sus konuşma...
Gönlünden göçtüğümü, sevginden geçtiğimi, bittiğimi
Git gide çöktüğümü, gör ve git...
Yine yanlızlığın koynuna, yildizlarin kollarına
Mum ışıklı sokağına, hasret estiren rüzgarın yakınına.
Ve korkak yüreğinin götürdüğü yere git...
Ve ben bilmem ki; ne yapayım.
Aşktan mı yanayım, soğuktan mı donayım...