Kanije'nin Esir Mehmetçiği Destanı

Macaristan'da Balaton Gölü...
Gölden çıkar Berk Irmağı
Karışır Drava'ya.
Irmağın ortasında
Dümdüz bir adacık
Adacık ortasında
Bütün görkemiyle 'Kanije'...
Adanın kıyıları
Sazlık,bataklık.
Türk'lere Macaristan
Yetmiş-seksen yıldır
Ederken mallık
Kanije Alman elinde
Bırakılamazdı artık...

Kaleyi almak için
Ardı ardına
Yapıldı çok seferler.
Esir düştü her akında
Nice Türk askerler.
Yine denendi talih
Bin altı yüz yılında.
Güvenliydi kale...
Uzaktan uzağa birkaç topla
Elbet geçmezdi ele.
Topların açtığı gediklerden
Saldırmak gerekti hemen.
Ama sazlar olmuş çengel,
Öte yandan bataklık
Yürüyüşe oluyor engel.
Kaledeki zindanlarda
Çürüyen Türk erleri
Çıkarılıp zindandan geceleri
Kinle,nefretle
Örüyorlardı delikleri
Zincir kamçılar altında.
Bu zoraki çalıştırma
Ne de olsa geciktiriyordu zaferi.
Ama zafer gecikirken
Onların da içinden
Parlıyordu isyan alevler....

Yine karanlık bir gece
Uykuya dalmış Kanije...
Tatlı bir öç hissi geliverdi
Esirlerden bir gence.
Sabah zindana dönerken
Yolları geçti esirlerin
Barut mahzeni kulesi önünden.
Kapı aralıktı
Cephane çıkarılıyordu içeriden.
'Allah! Allah! 'dedi fırladı öne
Tuttu nöbetçiyi gırtlağından
Sürükledi mahzene.
Önce hıncını aldı ondan...
Kaya gibi dayandı
Demir kapının arkasına.
Karanlıkta bir kıvılcım yandı
Parladı iri bir kav,
Kin,intikam,özgürlük
Sanki olmuş bir lâv
Birdenbire boşandı.
Ateş aldı bin kantar barut
Sarsıldı koca kale
Ve göklere uçtu kule...
Bütün kaleyi kapladı
Tam iki saat bir duman,
Mehmetçiğin şehit ruhu
Çıktı açtığı gedikten
Artık dileği olmuştu
O koskoca delikten
Şimdi giriyordu Şanlı Ordu.
Göğe uçan kumandan
Seyreyledi kalesini havadan...